Πυροτεχνήματα και κροτίδες

Έχουμε πεί ως Ελληνοκυπριακή πλευρά πολλές φορές ότι προτιμούμε ως έτερο συνομιλητή τον νυν τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ. Στην ίδια πλευρά έχει ταχθεί, επισήμως τουλάχιστον, και η Τουρκία. Η χώρα υποστηρίζει τον Ταλάτ με κάθε δυνατό μέσο στη διεκδίκηση της λεγόμενης προεδρίας στο ψευδοκράτος (της). Ως αποτέλεσμα έχει εμπλακεί μέχρι και ο γγ του ΟΗΕ (!). Δε νομίζω άλλοτε γενικός γραμματέας να ασχολήθηκε με την πιθανή εκλογή ενός πρακτικά αποσχιστικού ηγέτη σε ένα καθεστώς, αποτέλεσμα στρατιωτικής εισβολής μιας χώρας μέλους του ΟΗΕ σε μια άλλη.

Εγώ έχω εκφράσει και δημόσια την ευχή μου στον κ. Ταλάτ να κερδίσει τις εκλογές. [...]

Δεν ξέρω αυτοί που μιλούν για Ταλατοποίηση τι θέλουν. Μήπως θέλουν τον Έρογλου στο τέλος της ημέρας; Και αν έρθει ο κ. Έρογλου, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα δηλαδή; Το αποτέλεσμα είναι να συνεχιστεί η στασιμότητα. Το αποτέλεσμα είναι να συνεχιστούν τα αδιέξοδα

Δημήτρης Χριστόφιας

Τον ρόλο του μεγάλου υποστηρικτή της υποψηφιότητας Ταλάτ, στις παράνομες εκλογές, φαίνεται να επωμίζεται και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κύρια διαφοροποίηση άλλωστε της πολιτικής Χριστόφια με αυτήν της προηγούμενης κυβέρνησης νομίζω ότι ήταν αυτή ακριβώς. Η προσπάθεια της επίλυσης του προβλήματος να πέσει στους ηγέτες των δυο κοινοτήτων,τη στιγμή που η προηγούμενη κυβέρνηση έβλεπε περισσότερο προς την Τουρκία. Παρότι η πλευρά μας κομπάζει ότι το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα και ότι ο Ταλάτ, ή ο όποιος Ταλάτ, είναι ο εγκάθετός της στην Κύπρο, εντούτοις η παρουσία του συγκεκριμένου "εγκάθετου" φαίνεται να είναι προτιμητέα, λόγω βασικά των θέσεων που εξέφραζε πριν γίνει ηγέτης των Τουρκοκυπρίων. Ας μην ξεχνάμε και το πανηγυρικό κλίμα που επικράτησε για κανένα μήνα όταν είχε αντικαταστήσει τον Ντενκτας. Περίπου θεωρήθηκε ότι το κυπριακό το λύσαμε και έμεναν οι υπογραφές, για να διαψευστούν όλα όταν αντικρύσαμε τη μετάλλαξη του Ταλάτ.

Στο σήμερα και πάλι, ο Χριστόφιας θεωρεί ότι έχει τη δυνατότητα να λύσει το κυπριακό μόνος με τον "σύντροφό" του, όπως αποκαλούσε τον Ταλάτ, μέχρι που ο δεύτερος αντέδρασε. Το θέμα που προκύπτει είναι ότι ο Ταλάτ φαίνεται να χάνει τη θέση του διαπραγματευτή λόγω των "ψευδο-εκλογών" και έτσι και ο Χριστόφιας εντείνει την προσπάθεια του για να επανεκλέξει τον Ταλάτ. Ένα ερώτημα είναι μέχρι ποιού σημείου οι κινήσεις που κάνει ο πρόεδρος για να επανεκλέξει τον Ταλάτ δεν βλάπτουν τον γενικότερο στόχο της πλευράς μας για δίκαιη επίλυση του κυπριακού. Ήδη σημειολογικά έχουν περάσει πολλά πράγματα με αποκορύφωμα και τη δήλωση Χριστόφια περί υποστήριξης του Ταλάτ, με τα οποία δίνεται η εντύπωση ότι στο έτερο component state της Κύπρου διεξάγονται απλά εκλογές και οι ελληνοκύπριοι αναμένουν το αποτέλεσμα της "δημοκρατικής" αυτής διαδικασίας για να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση προς επίλυση του δικοινοτικού προβλήματος. Το άλλο ζήτημα που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το κατά πόσο αυτή η ρητή υποστήριξη του προέδρου στον Ταλάτ θα επηρεάσει ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο συνεργασίας του με τον επόμενο τουρκοκύπριο διαπραγματευτή που φαίνεται ότι θα είναι ο Έρογλου. Και τελικά αυτή η διαπραγμάτευση των 20 μηνών μεταξύ των δυο ηγετών εκτός των δυο οδοφραγμάτων που μετά βασάνων άνοιξαν και των υποχωρήσεων της πλευράς μας στη διακυβέρνηση, εκτός των φιλικών κτυπημάτων στην πλάτη μας από το "διεθνή παράγοντα" με τις παραινέσεις "συνεχίστε" τί άλλο κερδίσαμε;

Πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι (2)

Έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε που το είχα πρωτοδει σαν θέμα, και όπως φαίνεται ο καιρός που ο στίχος θα είναι πιο κυριολεκτικός πλησίασε λίγο ακόμα. Στα διεθνή μέσα μεταδίδεται ότι ο κύριος Μπράνσον ευτύχισε να δει το δημιούργημά του να πετά στην παρθενική του πτήση.

Πετώντας πάνω από την έρημο Mojave στην Καλιφόρνια και προσκολλημένο στον φορέα του, το διαστημόπλοιο της virgin έκανε πτήση 3 ωρών και έφθασε μόνο στα 45000 πόδια (ύψος στο οποίο πετούν και αεροπλάνα). Η συνέχεια αναμένεται εντός των προθεσμιών λέει η Virgin, που δείχνει να ετοθμάζετια για τη μετά-κρίση εποχή. Θα δείξει η κατάληξη του εγχειρήματος.

K(o)ίτα να δεις...

Μόλις μετέδωσε το Σίγμα στην Κύπρο είδηση για επιστολή που φέρεται να έστειλε ο Ισοβίτης Αντώνης Προκοπίου (Κίτας) στην οικογένεια Παπαδόπουλου, και με την οποία απολογείται στην οικογένεια του τέως Προέδρου για την ταλαιπωρία στην οποία την έβαλε η κλοπή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο Κίτας είχε παραδεχθεί πριν λίγες μέρες εμπλοκή του στην υπόθεση.

Η επιστολή που χρεώνεται στον Κίτα

Το ενδιαφέρον είναι στο τέλος της επιλογής, όπου ο Κίτας "αποδέχεται το μερίδιο της δικής του ευθύνης" ενώ παράλληλα δηλώνει ότι δεν αποδέχεται την κατηγορία του ηθικού αυτουργού που του χρεώνουν! Μα εξ' όσων γνωρίζουμε ο ίδιος ήταν έγκλειστος στις φυλακές εκείνο το διάστημα, άρα φυσικός αυτουργός μάλλον δεν μπορεί να ήταν. Απολογείται, για τη δική του ευθύνη, άρα λέει ότι συμμετείχε. Δεν αποδέχεται το ότι ήταν ηθικός αυτουργός παρ' όλα αυτά. Άρα τί δεν κολλά;

πηγή είδησης: Τηλεόραση Σίγμα

Καραγκιοζιλίκια

Μένω στο χαρακτηρισμό της πράξης και συγκρατούμαι από το να χαρακτηρίσω τα πρόσωπα. Είναι η σκηνή που με αηδίασε στα χτεσινά δελτία ειδήσεων και έχει να κάνει με την ενέργεια μελών του κοινοβουλίου, των κυρίων Τορναρίτη (ΔΗΣΥ) και Λαμάρη (ΑΚΕΛ) να βγουν από τη Βουλή την ώρα που έξω διαδήλωναν μαθητές / φοιτητές και να μιλήσουν στους συγκεντρωμένους.

Αρχική έκπληξη η αντίδραση των μαθητών (!) για το ότι επιχειρεί η κυβέρνηση να αυξήσει, ορθά, το όριο αφυπυρέτησης των λειτουργών της εκπαίδευσης στο 63ο έτος από το 60ο που είναι σήμερα. Και η έκπληξη εστιάζεται στον λόγο της αντίδρασης: μας ωθούν στην ανεργία εν μέσω κρίσης, δήλωσε ο πρόεδρος των μαθητών. Λες και ο μοναδικός στόχος του καθενός μετά την αποφοίτηση είναι να διοριστεί στην εκπαίδευση. Έτσι κι αλλιώς, πρακτικά και με το μέγεθος των καταλόγων σήμερα, ο χρόνος αναμονής για διορισμό έχει ξεπεράσει τη δεκαετία (στην καλύτερη περίπτωση), οπότε οι ελπίζοντες θα πρέπει να περιμένουν αρκετά.

Προσπερνώ το θέμα αυτό και εστιάζω στους δυο βουλευτές και στη θλιβερή τους παράσταση, ένδιξη βέβαια του με ποια σοβαρότητα αντιμετωπίζουν "τον λαό" τους. Αρχικά μίλησε ο κ. Τορναρίτης πλειοδοτώντας αισχρά σε λαϊκισμό (αφού είναι στην αντιπολίτευση). Σε μια λογική Λαζόπουλου, "εσείς μόνο έχετε δίκαιο", άρχισε να "χαϊδεύει" το πλήθος, για να συνεχίζει κατηγορώντας την κυβέρνηση και για την φοιτητική χορηγία (θέμα στο οποίο η κυβέρνηση είναι εν αδίκω). Πού; Στο πεζοδρόμιο, έξω από τη βουλή.

Αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο και σας καλώ όλους ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ανεξαρτήτως παρατάξεως να ενώσετε τη φωνή σας στο Υπουργείο Οικονομικών να οδηγηθείτε όλοι μαζί σύσσωμοι για να διαφυλάξετε τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος. Ο ΔΗΣΥ θα υπερασπιστεί με όλη τη δύναμη της ψυχής μας τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος.

Νίκος Τορναρίτης, Βουλευτής ΔΗΣΥ

Στον βουλευτή του ΔΗΣΥ όμως βρέθηκε αμέσως απάντηση. Του ιδίου επιπέδου φαιδρότητας. Άλλωστε δεν θα άρμοζε και κάτι καλύτερο. Ο έτερος παριστάμενος βουλευτής, του κυβερνώντος ΑΚΕΛ αυτή τη φορά, κατηγόρησε τον ΔΗΣΥ κατά τα συνήθη.

Επιτέλους ο ΔΗΣΥ ας πει ο ίδιος τι υποστηρίζει. Είναι μαζί σας ή είναι υπέρ της αύξησης του ορίου αφυπηρετήσης ή είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης όλων των ημικρατικών οργανισμών. Ας μην καμώνεται ο ΔΗΣΥ ότι θυμήθηκε σήμερα τα λαϊκά συμφέροντα. Η θέση η δική μας είναι ξεκάθαρη και συνεπής από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν θεωρούμε και δεν πιστεύουμε ως ΑΚΕΛ ότι η επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης λύνει οποιοδήποτε πρόβλημα είτε της οικονομίας, είτε των ασφαλιστικών ταμείων

Γιάννος Λαμάρης, Βουλευτής ΑΚΕΛ

Το δυστύχημα ήταν ότι οι διαμαρτυρόμενοι κατά κύριο λόγο ήταν κομματικά φυντάνια, οπότε κανείς εκ των βουλευτών δεν έλαβε ένα πρέπον γιουχάρισμα ή κάποιο αρμόζων οπωροκηπευτικό. Γιατί η στάση των δυο ήταν για γιαούρτια.

Θωμά είσαι σπίτι;

Καταργήθηκε η visa που χρειάζονταν οι κάτοχοι ελληνικών διαβατηρίων για μετάβαση στις ΗΠΑ. Αυτό ήταν μάλλον και το μόνο ευχάριστο απο τις δηλώσεις του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου μετά τη συνάντηση του στον Λευκο Οικο με το Μπάρακ Ομπαμα. Συνάντηση που παρεμπιπτόντως πραγματοποιήθηκε μακριά από καμερες.

Ευχάριστο το γεγονός της κατάργησης της visa, αναμφίβολα, αν και η λύπητερη είναι ότι πλέον, μπορεί να μην εμποδίζει η visa μιια μετάβαση στις ΗΠΑ, αλλά μάλλον το ταξιδάκι στη Χαβαη θα αργήσει λόγω των πολλαπλών μειωσεων στα εισοδήματα των Ελλήνων. Αλλωστε, για μια τέτοια απόδραση όσο κι αν αυτή φαντάζει αναγκαία, με τα "υπόλοιπα" μισθών και επίδοματων που έμειναν, ο Θωμάς και η Άλκιστις θα πρέπει να περιμένουν.

Πλαφόν στην τιμη καυσίμων

και άλλα παραμύθια με δράκους

Μετά την καλή πρόθεση του υπουργού την περασμένη εβδομάδα να μας βάλει "οροφή" στις λιανικές τιμές πώλησης υγρών καυσίμων, είχαμε αυτή την εβδομάδα, σαν αποτέλεσμα, την οροφή να μας πλακώνει. Οι τιμές των καυσίμων ξαφνικά πήραν την ανιούσα και οι πρατηριούχοι τώρα θα (ξανα)βγάλουν τα "σπασμένα".

Η όλη ιστορία ξεκινά εδώ και αρκετό καιρό. Βασικά το ζήτημα που προέκυψε με τις αυξομειώσεις στις τιμές πώλησης του αργού πετρελαίου, είναι ότι οι αυξήσεις των τιμών περνούν αμέσως στις τιμές λιανικής πώλησης, ενώ οι μειώσεις αργούν βασανιστικά να περάσουν, ή δεν περνούν καθόλου για μεγάλη περίοδο. Η δικαιολογία που δίνεται είναι ότι τα αποθέματα των εταιριών είναι αγορασμένα με την ακριβή τιμή και με αυτή πωλούνται μέχρι να εξαντληθούν. Αυτή η διαβολική σύμπτωση φταίει. Κάθε φορά που οι τιμές αυξάνονται, οι δυσμοιρες εταιρίες, χρειάζεται να αγοράσουν καύσιμα γιατί δεν έχουν αποθέματα. Κάθε μείωση των τιμών έρχεται σε μια άλλη διαβολική (για εμάς) σύμπτωση, όταν οι δεξαμενές των εταιριών είναι γεμάτες και έτσι δε χρειάζεται να αγοράσουν από το φθηνό μέχρι να ξεπουλήσουν.

Σε αυτές τις συμπτώσεις ήρθε ο υπουργός εμπορίου την περασμένη εβδομάδα να παρέμβει. Διαπιστώνοντας, για πολλοστή φορά, ότι οι τιμές πώλησης ήταν ψηλές, προειδοποίησε τις εταιρίες αρχικά και προχώρησε στη συνέχεια σε έκδοση διατάγματος καθορισμόυ ανώτατης τιμής λιανικής πώλησης. Ειρωνικά, η τιμή που προτάθηκε ήταν 1 σεντ πιο κάτω από το μέσο όρο των τιμών πώλησης που κρίθηκαν ακριβές. Και εγένετο επανάσταση. Το διάταγμα αφορούσε την τελική μόνο τιμή πώλησης. Οι πρατηριούχοι διαμαρτύρονταν (δίκαια) ότι οι εταιρίες πωλούν ακόμα τα καύσιμα ακριβά και άρα αυτόι θα επωμίζονταν όλο το κόστος. Ο υπουργός ήταν ανένδοτος και τελικά οι πρατηριούχοι αποφάσισαν να κλείσουν για 8 μέρες μέχρι να λήξει το διάταγμα από την επόμενη μέρα. Αυτό το τελευταίο, ήταν το σημείο κλειδί. Για ένα απόγευμα-βράδυ τα καύσιμα είχαν γίνει ανάρπαστα και για αυτό το απόγευμα-βράδυ τα πρατήρια πρακτικά πούλησαν στις τιμές που είχαν, παράνομα αφού ήταν εν ισχύ το διάταγμα. Αφού πούλησαν σχεδόν το 100% του αποθέματός τους έκλεισαν από το επόμενο πρωί και άρχισαν... προπληρωμένες διακοπές.

Ο υπουργός συνέχισε να εμμένει στο διάταγμά του, ενώ άρχισε μια συζήτηση για το κατά πόσο θα μπορούσε ένα μέρος της μείωσης να το αναλάβουν οι εταιρίες πετρελαιοειδών. Με την πίεση του κόσμου να αυξάνεται και με συζητήσεις επί συζητήσεων μετά από δυο -τρεις μέρες, και χωρίς ποτέ κανείς να μάθει το τί είχε συμφωνηθεί, γίνεται άρση της απεργίας. Οι τιμές πώλησης δεν ήταν πια αυτές του διατάγματος, αλλά ψηλότερες αφού όπως ειπώθηκε εκείνα τα αποθέματα είχαν εξαντληθεί και τα νέα είχαν αγοραστεί σε ακριβότερη τιμή, οπότε δεν υπήρχε θέμα παράτυπης αύξησης. Δεν υπήρξε κάποια περεταίρω αντίδραση από πλευράς υπουργείου.

Σαν συμπέρασμα δηλαδή των γεγονότων εκδόθηκε ένα διάταγμα πλαφόν, τα καύσιμα πουλήθηκαν αγνοόντας το πλαφόν σε ένα απόγευμα και τα πρατήρια έκλεισαν, τα πρατήρια ξανάνοιξαν σε μερικές μέρες με νέες παραλαβές τις οποίες πωλούσαν σε τιμές ακριβότερες από ότι πριν το διάταγμα. Αυτό όλο βαφτίστηκε κυβερνητική επιτυχία, ενώ στην πραγματικότητα σχεδόν κανένας καταναλωτής δεν ωφελήθηκε από κάποια μείωση τιμών.

"Πωλείται πατρίς"

Το είχε τραγουδήσει πριν τριάντα, σχεδόν, στη "Γρανίτα από τζατζίκι". Το τελευταίο διάστημα αρχίσαμε να το ακούμε σαν ακραία λύση για τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, κυρίως από Γερμανικές tabloid.

Το θέμα βέβαιa είναι αν μήπως, πέραν της φυσικής πώλησης της πατρίδος, η ληστρική διαχείρηση των δημοσίων οικονομικών από κυβερνήσεις και συντεχνείες, αλλά και πολίτες σε διάφορες εκφάνσεις του κοινωνικού και οικονομικού τους βίου, οδήγησε ήδη σε πώληση της πατρίδος. Εμμέσως.