Μετά την καλή πρόθεση του υπουργού την περασμένη εβδομάδα να μας βάλει "οροφή" στις λιανικές τιμές πώλησης υγρών καυσίμων, είχαμε αυτή την εβδομάδα, σαν αποτέλεσμα, την οροφή να μας πλακώνει. Οι τιμές των καυσίμων ξαφνικά πήραν την ανιούσα και οι πρατηριούχοι τώρα θα (ξανα)βγάλουν τα "σπασμένα".
Η όλη ιστορία ξεκινά εδώ και αρκετό καιρό. Βασικά το ζήτημα που προέκυψε με τις αυξομειώσεις στις τιμές πώλησης του αργού πετρελαίου, είναι ότι οι αυξήσεις των τιμών περνούν αμέσως στις τιμές λιανικής πώλησης, ενώ οι μειώσεις αργούν βασανιστικά να περάσουν, ή δεν περνούν καθόλου για μεγάλη περίοδο. Η δικαιολογία που δίνεται είναι ότι τα αποθέματα των εταιριών είναι αγορασμένα με την ακριβή τιμή και με αυτή πωλούνται μέχρι να εξαντληθούν. Αυτή η διαβολική σύμπτωση φταίει. Κάθε φορά που οι τιμές αυξάνονται, οι δυσμοιρες εταιρίες, χρειάζεται να αγοράσουν καύσιμα γιατί δεν έχουν αποθέματα. Κάθε μείωση των τιμών έρχεται σε μια άλλη διαβολική (για εμάς) σύμπτωση, όταν οι δεξαμενές των εταιριών είναι γεμάτες και έτσι δε χρειάζεται να αγοράσουν από το φθηνό μέχρι να ξεπουλήσουν.
Σε αυτές τις συμπτώσεις ήρθε ο υπουργός εμπορίου την περασμένη εβδομάδα να παρέμβει. Διαπιστώνοντας, για πολλοστή φορά, ότι οι τιμές πώλησης ήταν ψηλές, προειδοποίησε τις εταιρίες αρχικά και προχώρησε στη συνέχεια σε έκδοση διατάγματος καθορισμόυ ανώτατης τιμής λιανικής πώλησης. Ειρωνικά, η τιμή που προτάθηκε ήταν 1 σεντ πιο κάτω από το μέσο όρο των τιμών πώλησης που κρίθηκαν ακριβές. Και εγένετο επανάσταση. Το διάταγμα αφορούσε την τελική μόνο τιμή πώλησης. Οι πρατηριούχοι διαμαρτύρονταν (δίκαια) ότι οι εταιρίες πωλούν ακόμα τα καύσιμα ακριβά και άρα αυτόι θα επωμίζονταν όλο το κόστος. Ο υπουργός ήταν ανένδοτος και τελικά οι πρατηριούχοι αποφάσισαν να κλείσουν για 8 μέρες μέχρι να λήξει το διάταγμα από την επόμενη μέρα. Αυτό το τελευταίο, ήταν το σημείο κλειδί. Για ένα απόγευμα-βράδυ τα καύσιμα είχαν γίνει ανάρπαστα και για αυτό το απόγευμα-βράδυ τα πρατήρια πρακτικά πούλησαν στις τιμές που είχαν, παράνομα αφού ήταν εν ισχύ το διάταγμα. Αφού πούλησαν σχεδόν το 100% του αποθέματός τους έκλεισαν από το επόμενο πρωί και άρχισαν... προπληρωμένες διακοπές.
Ο υπουργός συνέχισε να εμμένει στο διάταγμά του, ενώ άρχισε μια συζήτηση για το κατά πόσο θα μπορούσε ένα μέρος της μείωσης να το αναλάβουν οι εταιρίες πετρελαιοειδών. Με την πίεση του κόσμου να αυξάνεται και με συζητήσεις επί συζητήσεων μετά από δυο -τρεις μέρες, και χωρίς ποτέ κανείς να μάθει το τί είχε συμφωνηθεί, γίνεται άρση της απεργίας. Οι τιμές πώλησης δεν ήταν πια αυτές του διατάγματος, αλλά ψηλότερες αφού όπως ειπώθηκε εκείνα τα αποθέματα είχαν εξαντληθεί και τα νέα είχαν αγοραστεί σε ακριβότερη τιμή, οπότε δεν υπήρχε θέμα παράτυπης αύξησης. Δεν υπήρξε κάποια περεταίρω αντίδραση από πλευράς υπουργείου.
Σαν συμπέρασμα δηλαδή των γεγονότων εκδόθηκε ένα διάταγμα πλαφόν, τα καύσιμα πουλήθηκαν αγνοόντας το πλαφόν σε ένα απόγευμα και τα πρατήρια έκλεισαν, τα πρατήρια ξανάνοιξαν σε μερικές μέρες με νέες παραλαβές τις οποίες πωλούσαν σε τιμές ακριβότερες από ότι πριν το διάταγμα. Αυτό όλο βαφτίστηκε κυβερνητική επιτυχία, ενώ στην πραγματικότητα σχεδόν κανένας καταναλωτής δεν ωφελήθηκε από κάποια μείωση τιμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου