Τις τελευταίες μέρες χρειάστηκε να μπω στη διαδικασία υποβολής ένορκης δήλωσης. Δεν το περίμενα, αλλά τελικα πρόκειται για εμπειρία. Κατ΄αρχήν, ένορκη δήλωση είναι απλά ένα χαρτί που αρχίζει λέγοντας "Εγώ, ο [τάδε] με αριθμό ταυτότητας δείνα, δηλώνω ενόρκως ότι [...]. Ωσ εδώ ειναι απλά δήλωση χωρίς ουσία. Αυτό όμως, με μια πιστοποίηση από κάποιον "μουχτάρη" γίνεται αμέσως σημαντικό. Όταν λέω μουχτάρη, εννοώ γιαλαντζί, όχι από τους εκλελεγμένους, αλλά από αυτούς που το κράτος ορίζει ως πιστοποιώντες υπαλλήλους, τους χορηγεί μια σφραγίδα και μερικές αρμοδιότητες/εξουσίες.
Σε ένα τέτοιο, γιαλαντζί μουχτάρη απευθύνθηκα για να πιστοποιήσει την ένορκη μου δήλωση. Αυτός πήρε τη σελίδα που του προσκόμισα σφράγισε πάνω από την υπογραφή μου και υπέγραψε, βεβαιώνοντας προφανώς τη γνησιότητα της δήλωσης. Φυσικά, τη γνησιότητα της δήλωσης μου δεν μπορούσε, εξ' όψεως, με κανένα τρόπο να την πιστοποιήσει. Δεν ήμουν ούτε ανηψιός του, ούτε γνωστός του, ούτε φίλος του, ούτε μου ζήτησε οποιοδήποτε έγγραφο που να πιστοποιεί ότι εγώ και ο ενόρκως δηλών είναι τα ίδια πρόσωπα.
Ο εξουσιοδοτημένος από το κράτος υπάλληλος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε μπλέξει με τον τρόπο αυτό οποιοδήποτε πολίτη της Δημοκρατίας. Αν αντί τα δικά μου στοιχεία είχα γράψει στην ένορκη δήλωση τα δικά σας, αυτομάτως εσείς θα είχατε κάνει μια ένορκη δήλωση η οποία μάλλον σας δεσμεύει και ενώπιον του κράτους. Ίσως ο μόνος λόγος που απαιτείται η παρέμβαση του μουχτάρη είναι αυτός ακριβώς. Να μην μπορεί κάποιος να κάνει ψευδή δήλωση.
Και βέβαια, πέραν του πιο πάνω, ποιός ο λόγος που στο 2011 ακόμα το κράτος χρησιμοποιεί τόσο φαιδρές και ανούσιες μεθόδους για να εκδίδει πιστοποιητικά; Όταν οι χώρες του 3ου κόσμου μπαίνουν στο e-gov εμείς δρούμε λες και μόλις υποδεχθήκαμε το σωτήριο έτος 1900!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου