Ιστορίες πανεπιστημιακής τρέλας: Η απόφαση

Ο κύβος τελικά, φαίνεται πως για την σχολή μας ερίφθη! Και ερίφθη εις το κεφάλι μας! Η σχολή αποφάσισε σήμερα την διεξαγωγή κατά την περίοδο 2-27 ΙΟΥΛΙΟΥ της εξεταστικής ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ. Δηλαδή σε 1 μήνα θα παρακαθίσουμε σε εξετάσεις για τα μαθήματα τα οποία αφήσαμε για τα καλά λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ναί πέρσι!

Η απόφαση λήφθηκε μετά απ'ο εισήγηση των φοιτητών(!) προς το συμβούλιο της σχολής. Ο λόγος όπως μας εξηγήθηκε ήταν ότι οι συνάδελφοι που φοιτούν στο 5ο έτος για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους πρέπει να εξεταστούν στα χειμερινά μαθήματα αφού κατά το εαρινό εξάμηνο στο 5ο έτος υπάρχει μόνο η διπλωματική εργασία. Η δε κανονική εξεταστική Ιουνίου μεταφέρθηκε στα τέλη Αυγούστου και θα πραγματοποιηθεί μαζί με την επαναληπτική εξέταση του Σεπτέμβρη (27/8 - 6/10).

Το σκεπτικό πάντως αυτό, μπορεί να βοηθά τους συναδελφους 5οετείς, και βέβαια μόνο όσους δεν χρωστούν μαθήματα, καταστρέφει όμως τα υπόλοιπα έτη. Γιατί θα πρέπει πρώτα να αφήσουμε τα εαρινά μαθήματα - των οποίων η διδασκαλία άρχισε γύρω στο Πάσχα και ολοκληρώνεται τέλη Ιουνίου - και να ξαναθυμηθούμε τα .. περσινά, και μετά το "καλοκαίρι" να ξαναρχίσουμε με τα εαρινά μαθήματα για να εξεταστούμε τον Σεπτέμβρη!

Επίσης, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά δεν θυμάμαι ποτέ σαν φοιτητές να είχαμε ερωτηθεί για το πώς θα θέλαμε να διεξαχθεί η εξεταστική (το αναφέρω για τυπικούς λόγους). Επομένως, ποιών ακριβώς φοιτητών του τμήματος ήταν η πρόταση που ψηφίστηκε σήμερα απο την συνέλευση Σχολής;

Καλό ταξίδι Αμαλία

Δεν σε γνώριζα προηγουμένως. Δυστυχώς σήμερα έμαθα για την συγκλονιστική ιστορία σου. Σήμερα, δηλαδή αργά. Διάβασα με προσοχή τα όσα είχες γράψει. Θύμωσα, εκνευρίστηκα. Η ιστορία σου δυστυχώς δεν είναι η μόνη. Τουλάχιστον ας ακουστούν όσο δυνατότερα γίνεται αυτά που είχες γράψει. Ας τα ακούσουν όλοι. Ας τα ακούσουμε όλοι. Και ας σκεφτούμε, τουλάχιστον εμείς αύριο να μην είμαστε στην θέση των "γιατρών" αυτών.

Καλό σου ταξίδι Αμαλία.

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας..."

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"...

.

Η κάθοδος των Μυρίων

Τελείωσε αισίως η μεγάλη φιέστα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, την οποία φιλοξένησε η Αθήνα. Η διοργάνωση του τελικού του UEFA Champions League κρίθηκε απόλυτα επιτυχής. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε ήρθαν στην Αθήνα αρκετές δεκάδες χιλιάδες άτομα και δεν έσπασε μύτη! Αυτό όμως που έκανε εντύπωση ήταν η τεράστια κατανάλωση μπύρας! Ακόμα και 3 μέρες μετά τον τελικό, ούτε κάν στην Αθήνα αλλά στην Πάτρα, μερικοί ξεχασμένοι φίλαθλοι της Μίλαν, έκαναν έφοδο στα ράφια των υπεραγορών για μπύρες!

Στην Αθήνα πάλι, 3 μέρες μετά τον τελικό, μόλις που κατάφεραν να μαζέψουν λίγο τις κεντρικές πλατείες και συνοικίες που είχαν μετατραπεί σε τεράστιοι σκουπιδότοποι και να καθαρίσουν τους σταθμούς και τους συρμούς του μετρό και του προαστιακού σιδηροδρόμου. Οι προσπάθειες για επαναφορά της "τάξης" φάνταζαν ατελείωτες. Η εικόνα είναι από την πλατεία συντάγματος, την ημέρα αμέσως μετά τον τελικό.

φωτο: Ελεύθερος Τύπος

Tα 12 αστέρια

26 Μαΐου 1986, πριν 21χρόνια, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πρόγονος της σημερινής Ένωσης, αποδέχεται ως σύμβολό της την γνωστή σε όλους μας σημαία με τα 12 χρυσά αστέρια στο γαλάζιο φόντο. Η σχεδίαση της σημαία είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν, το 1953, για χρήση της από το ΣτΕ.

Πολλοί θεώρούσαν ότι τα αστέρια αντιπροσώπευαν τις χώρες της ένωσης, αφού όταν δημιουργήθηκε η ΕΕ είχε 12 μέλη. Στην πραγμτικότητα από το 1953 είχε κλειδώσει το 12. Το ΣτΕ κατά το 1953 αριθμούσε 15 μέλη, και αρχική σύσταση ήταν η σημαία να περιλαμβάνει 15 αστέρια, όσα και οι χώρες, κάτι που δεν δέχθηκαν μερικά από τα μέλη λόγω εδαφικών διεκδικήσεων. Συγκεκριμένα η διαφωνία ήταν μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας και αφορούσε την περιοχή του Σάαρλαντ. Έτσι συμφωνήθηκε ο αριθμός 12, ένας αριθμός που εμφανίζεται πολύ συχνά στην ιστορία και τους πολιτισμούς των Ευρωπαϊκών χωρών και δεν είχε καμμία πολιτική σημασία.

Ιστορίες πανεπιστημιακής τρέλας

Όπως έμαθα, δια της μεθόδου ο-φίλος-του-φίλου-της-γνωστής-μου-είπε, η πρυτανεία στην Πάτρα αντιμετωπίζει σοβαρά το ενδεχόμενο της μη πραγματοποίησης διπλής εξεταστικής τον ερχόμενο Σεπτέμβριο , με αποτέλεσμα να γίνεται μονόδρομος είτε η διπλή εξέταση τον Ιούνιο είτε η οριστική απώλεια της εξεταστικής Φεβρουαρίου. Ο λόγος είναι ο προφανής. Από 3ης Σεπτεμβρίου μπαίνει σε εφαρμογή ο νέος νόμος (ο γνωστός "όχι-στον-νόμο-πλαίσιο") που τελικά μετά τις κινητοποιήσεις ψηφίστηκε και απαγορεύει την μετακύλυση εξεταστικών.

Μάλιστα η πηγή των πληροφοριών ανέφερε ότι τέτοιο ενδεχόμενο θα βρεί τους φοιτητές (ξανά) απέναντι.
Αν υπάρχει κάτι νεότερο παραθέστε το σε στα σχόλια.

Ετοιμάζεται το σκηνικό

Άρχισε να μυρίζει προεδρικες στην Κύπρο καθότι το τέλος της, πρώτης - όπως, μάλλον, όλα δείχνουν - θητείας Τάσσου φθάνει σε 9 περίπου μήνες. Μέχρι τώρα υπάρχουν στο τραπέζι ουσιαστικά οι υποψηφιότητες του νυν προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου και του εκ δεξιών ανεξάρτητου υποψηφίου Ιωάννη Κασουλίδη (νυν ευρωβουλευτή). Βεβαίως, αν δεν κάνω λάθος, καμμία εκ των δύο δεν έχει τεθεί οριστικά και αμετέκλητα. Οπότε ας ανοίξουμε και μια συζήτηση στο blog για το θέμα αυτό στην οποία βέβαια θα επανέλθουμε και με καινούρια θέματα εν καιρώ.

Με τα μέχρι τώρα στοιχεία, η τριμερής παρά τα χίλια μύρια κύματα του παρασκηνίου φαίνεται να καταφέρνει να ξανασυσταθεί, αν και υπάρχει τουλάχιστον για την ώρα η διαζευτική τάση του κύριου μετόχου της, του ΑΚΕΛ. Η βάση του κόμματος καλείται να χρήσει ως υποψήφιο πρόεδρο κάποιον εκ των Τάσσου Παπαδόπουλου και Δημήτρη Χριστόφια. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται ότι θα γίνει. Πάντως σε εμένα φαντάζει αδύνατο να υπάρξει δεύτερη επιλογή προερχόμενη από την τριμερή και τελικά πιστεύω θα οδηγηθούμε στην εκ νέου υποστήριξη Παπαδόπουλου.

Από την άλλη η υποψηφιότητα Κασουλίδη θα συγκεντρώσει μάλλον τους αντιπολιτευτικούς πόλους, οπότε το αποτέλεσμα θα είναι να οδηγηθούμε σε μια επανάληψη του σκηνικού του 2003, αφού οι συσχετισμοί δυνάμεων φαίνεται πως μένουν σταθεροί.

Visitin' the "Rock"

Πέραν του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων επισκέπτονται κάθε χρόνο τον περίφημο βράχο του Αλκατράζ στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, για να δουν από κοντά τους χώρους της θρυλικής φυλακής των ΗΠΑ, με ενημερώνει ο σημερινός τύπος. Για κάποιο λόγο εμένα μου προκαλέι απορία γιατί κάποιος να θέλει να επισκευθεί μια πρώην φυλακή, αλλά γούστα είναι αυτά... Γι'αυτό και έχουν δαπανηθεί σχεδόν τέσσσερα εκ. δολλάρια για την ανακαίνηση των εγκαταλελειμμένων εγκαταστάσεων! Εκτός της περιδιάβασης στους χώρους οι επισκέπτες έχουν την ειδική τιμή να δούν και την συλλογή μαχαιριών και στιλέτων που κατείχαν παράνομα κρατούμενοι ενώ μέσω ειδικών συστημάτων μεταδίδονται μαρτυρίες από τους παλαιούς "ενοίκους" των φυλακών.

Το όνομα του νησιού είναι ισπανικό και σημαίνει "θαλασσοπούλι". Και η τελευταία άχρηστη πληροφορία για σήμερα, ομοιότητα (στην τοποθέτηση) με τις φυλακές Αλκατράζ παρουσίαζαν και οι πρώην ναυτικές φυλακές της Ψυτάλλειας, ανοικτά του Πειραιά. Σήμερα όμως εκεί δεν είναι "μουσείο" αλλά χώρος επεξεργασίας των λυμάτων της Αθήνας.

Κατόπιν... εορτής

Οι εκλογές μας τελείωσαν, και επανήλθαμε και πάλι στην "ήπια καθημερινότητα". Πριν μια εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν οι γενικές φοιτητικές εκλογές, την Κυριακή τελειώσαμε και με τις "κυπριακές" εκλογές για το συμβούλιο του συλλόγου Κυπρίων (αυτού για τον οποίο σε προηγούμενο ποστ είχα απορήσει γιατί υπάρχει) και πλέον ησυχάσαμε.

Η σχολή επέστρεψε σχεδόν αμέσως στους καθημερινούς της ρυθμούς. Οι καθαρίστριες έκαναν ένα μικρό θαύμα καταφέρνοντας να συμμαζέψουν λίγο τις αφίσες, τα διαφημιστικά και το χάος γενικότερα που επικρατούσε στους χώρους της σχολής την οποία τα παιδιά των παρατάξεων είχαν μετατρέψει σε σκουπιδαριό κατά την προεκλογική τους. Από την άλλη τα παιδιά από τις παρατάξεις "την έκαναν" για ξεκούραση και ανάλυση των αποτελεσμάτων (τί είχανε τί χάσανε κλπ). Οπότε στο πανεπιστήμιο πια ανεβαίνουμε μόνο όσοι γραφικοί βλέπουμε το πανεπιστήμιο ως χώρο σπουδών.

Παράλληλα ησύχασαν και τα κινητά μας, τα οποία είχαν κατακλυστεί -επίσης το τελευταίο διάστημα- απο τηλεφωνήματα "φίλων" και συναγωνιστών, και μηνύματα - προσκλήσεις σε ποικιλόχρωμες μπουάτ και διαγωνισμούς πιλόττας και ταβλιού. Τα τελευταία από τις κυπριακές παρατάξεις, οι οποίες φέτος πιστεύω ότι ξεπέρασαν τον εαυτό τους στο θέμα αυτό.

Και επειδή στις εκλογές ενδιαφέρει συνήθως και το αποτέλεσμα, στην Πάτρα αυτό ήταν γαλάζιο. Παρότι και στις δύο αναμετρήσεις υπήρχε η έντονη φημολογία ότι θα άλλαζαν τα χρώματα τόσο η ΔΑΠ, στις φοιτητικές, όσο και η Πρωτοπορία, στις κυπριακές, επικράτησαν. Και τί αλλάζει στην ζωή μας; Απολύτως τίποτα. Άντε και του χρόνου.

80000 φωτογραφίες

Πέραν των 80000 παρανομούντων οδηγών φωτογράφισαν οι κάμερες ελέγχου της τροχαίας που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο και η λειτουργία τους άρχισε ουσιαστικά τον περασμένο Νοέμβριο. Εντός των ημερών το σύστημα θα αξιολογηθεί ως προς τις επιδόσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και εκτός απροόπτου θα αρχίσει η εγκατάσταση άλλων 120 καμερών σε όλη την Κύπρο.

Στην επόμενη διασταύρωση λοιπόν προσεκτικά, ή τουλάχιστον χαμογελώντας!!

ΦΙΡ .... ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ξεφούσκωσαν λίγο πολύ τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας και ήμασταν κοντά στο να πιάσουμε μετά τα ομόλογα και τα ναυάγια την τιμή της ντομάτας και των καυσίμων μέχρι που ήρθε η Eurovision. Και συγκεκριμένα ο ημιτελικός. Και συγκεκριμένα η συμμετοχή μιας χώρας που την γράφουν FYR Macedonia. Και αυτό ελληνιστί μεταφράζεται ΠΓΔΜ. Αλλά η παρουσιάστρια της ΝΕΤ, Μαρία Μπακοδήμου, ευχήθηκε πριν το τραγούδι "Καλή επιτυχία Μακεδονία". Και εγένετο θέμα! Μέγα. Οι συνήθεις ύποπτοι στα παράθυρα να σταυρώνουν, από νομάρχες μέχρι εκδότες, βιβλιοπώλες και κομματικοί εκπρόσωποι. Γιατί να την πεί "Μακεδονία" την ΦΙΡ.

Παρόμοια γκάφα έκανε και το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στο πρώτο τηλεγράφημά του για τον διαγωνισμό ανέφερε ότι "Οι δέκα χώρες που προκρίθηκαν στον τελικό είναι: Λευκορωσία, ΦΙΡ, Μακεδονία, Σλοβενία, Ουγγαρία, Γεωργία, Λετονία, Σερβία, Βουλγαρία, Τουρκία και Μολδαβία", κάτι το οποίο ήρθε να διορθώσει με νέο τηλεγράφημα αμέσως μετά...

Πόσοι πολιτικοί χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

"Πόσοι πολιτικοί χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;"

Ήταν το κεντρικό σύνθημα της δράσης της Greenpeace στο ελληνικό υπουργείο Ανάπτυξης με στόχο την ευαισθητοποίηση - κυρίως των κρατών, αλλά και των πολιτών - στο θέμα της κατάργησης των ενεργοβόρων λαμπτήρων πυρακτώσεως. Δηλαδή απόσυρση από την αγορά των στρογγυλών λαμπτήρων που έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε από ... τον 19ο αιώνα και χρήση των λαμπτήρων φθορισμού (οικονομικών λαμπτήρων). Αυτό θα οδηγήσει σε μείωση της ενέργειας που καταναλώνει κάθε νοικοκυριό στο θέμα του φωτισμού στο 1/5 της τωρινής.

Σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα για τις Κλιματικές Αλλαγές (Εθνικό Αστεροσκοπείο, Μάρτιος 2002), η αντικατάσταση συμβατικών λαμπτήρων από λάμπες εξοικονόμησης στον οικιακό και τριτογενή τομέα (δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες), μπορεί να οδηγήσει το 2010 σε μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κατά 1,4 εκατ. τόνους.

Την επόμενη φορά που θα καεί ένας λαμπτήρας αντικαταστήστε τον με έναν νέο οικονομικότερο και φιλικότερο προς το περιβάλλον.

Πρίν ο Ήλιος δύσει...

Βάζοντας μια τάξη στα αρχεία μου ανακάλυψα μια συνέντευξη του Ακριβού Τσολάκη κατά την περίοδο παράδοσης του πορίσματος για το αεροσκάφος της "ΗΛΙΟΣ" που συνετρίβει στο Γραμματικό το 2005. Όπως και όταν την είδα για πρώτη φορά με ανατρίχιασε η στιγμή που μιλούσαν για τον Προδρόμου, τον φροντιστή που βρισκόταν στο πιλοτήριο κατά τις τελευταίες στιγμές της μοιραίας πτήσης.

- Ο Προδρόμου ήταν ζωντανός την ώρα της συντριβής του αεροπλάνου;
- Ναι! πιστεύω πως ναι.
-Οι υπόλοιποι επιβάτες;
-Πιστεύω πως όχι.
Το ύφος του Ακριβού Τσολάκη όταν απαντούσε τα δύο αυτά ερωτήματα της Αιμιλίας Κενεβέζου στο ΡΙΚ, είχε σκοτεινιάσει. Το ίδιο και οι καρδιές όσων παγωμένοι παρακολούθησαν αυτή τη συνέντευξη. Μπορεί να μην ειπώθηκε τίποτα καινούριο, μπορεί ο ελλαδίτης ερευνητής να μην ήθελε να μπεί για κανένα λόγο σε συζήτηση αναφορικά με τα αίτια του αεροπορικού δυστυχήματος του Γραμματικού που συγκλόνισε ολόκληρη την Κύπρο πέρσι το καλοκαίρι για εβδομάδες. Στο ένα λεπτό όμως που διήρκησε ο διάλογος αυτός κάθε ένας μπόρεσε να συλλάβει το δράμα που έζησε ο φροντιστής και οι χειριστές των δύο μαχητικών που ανήμποροι απλά παρακολουθούσαν το τέλος 121 ανθρώπων.

Οι τέσσερις λέξεις όταν ρωτήθηκε για τον Ανδρέα Προδρόμου φαινόταν ότι έκαναν ώρες να βγούν από τα χείλη του. Σχεδόν ψιθυριστά. Μουρμουριστά. Παγωμένος. Ναι. Ο Προδρόμου ζούσε. . Είναι κάτι που ξέραμε σαν περιστατικό από τις πρώτες στιγμές, από τις μέρες αμέσως μετά το δυστύχημα. Γνωρίζαμε για μια φιγούρα που μπήκε στο πιλοτήριο, που έστειλε σήμα κινδύνου, που αντάλλαξε νοήματα με τους πιλότους των μαχητικών. Μετά μάθαμε ότι μάλλον αυτός ήταν ο ιπτάμενος φροντιστής Ανδρέας Προδρόμου. Την στιγμή που οι υπόλοιποι δεν είχαν τις αισθήσεις τους.

Μέσα στην τραγικότητα του γεγονότος ίσως δεν αποκωδικοποιήσαμε σαφώς αυτή την λεπτομέρεια. Λίγο πριν το τέλος κάποιος μέσα στο αεροσκάφος ήταν εκεί. Ζούσε, αγωνιούσε, προσπαθούσε. Συνειδητοποιείς ότι κάποιος έβλεπε το δράμα να τελειώνει, αλλά δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε για να τελειώσει αίσια. Η σκέψη και μόνο ότι ένας τουλάχιστον ήταν σε θέση να ζει για ένα πεντάλεπτο το μάταιο, με την γνώση ότι όπου νά' ναι σβήνει χωρίς να μπορεί να το αποφύγει είναι ανατριχιαστική. Δυστυχώς για αυτόν και τους άλλους 120 η πορεία προς το τέλος είχε ήδη προδιαγραφεί. Ήταν συγκεκριμένη, και όπως φαίνεται από το πόρισμα των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων, φαίνεται πως σχεδιάστηκε πριν, πολύ πριν το ταξίδι.
Επαναδημοσίευση από editorial - Πριν ο Ήλιος δύσει... (14/10/2006 - grX)

Φίλοι παλιοί...

Τα τηλέφωνα άρχισαν και πάλι να κτυπούν. Οι γνωστοί - "άγνωστοι αριθμοί" άρχισαν και πάλι να καλούν. Είναι αυτές οι μέρες του χρόνου! Οι φίλοι από το παρελθόν επανέρχονται στην ζωή μας. Ναί μέσα σε αυτές τις μέρες έχουμε εκλογές στον σύνδεσμο Κυπρίων σπουδαστών Πάτρας! Η αλήθεια είναι ότι τέσσερα χρόνια τώρα ως φοιτητής δεν έχω πολυκαταλάβει τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης του συνδέσμου αυτού. Εντάξει, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα βάζει απ' ευθείας πούλμαν Πάτρα - Ελ.Βενιζέλος, αλλά ξέρω 'γώ, αν δεν υπήρχε ο σύλλογος δεν θα βρισκόταν κάποιος άλλος να βάλει;

Κι όμως, κάτι περισσότερο πρέπει να έχει τούτη η κατάσταση... Αλλιώς δεν εξηγείται ο μέγας πόθος των κυπριακών παρατάξεων να καταλάβουν τις θέσεις του συμβουλίου του. Είναι δυνατόν τόσο πολύ κακό για το τίποτα;

Σε αυτό το "πολύ κακό" εντάσσονται και οι "γνωστοί- άγνωστοι" που άρχισαν καλούν. Πίσω από κάθε "άγνωστο αριθμό" ένας παλιός φίλος. Φίλος από κάποιον προηγούμενο Μάη, οπότε και είχαμε μάλλον ξαναμιλήσει, είχαμε διαβεβαιώσει ο ένας τον άλλον ότι είμαστε "καλά ρε, εσύ;", και με είχε, φιλικά πάντα, ενημερώσει ότι έρχονται οι εκλογές. Αναλόγως του μεγέθους της φιλίας υπήρχε και μια παρότρυνση για "υποστήριξη" στην κάλπη, άλλοτε πιο φανερά και άλλοτε υπονοούμενα. Και επειδή ένας φίλος δεν είναι ποτέ αρκετός, μας αναλογεί ένας φίλος από κάθε παράταξη. Ήτοι τρεις με τέσσερις φίλοι, οι οποίοι μετά την κουβέντα στο τηλέφωνο μπορεί να περάσουν και μια βόλτα για μια live κουβέντα.

Τώρα όλη αυτή η ιστορία για τις θέσεις του ΔΣ ενός συλλόγου που κανονίζει λεωφορεία; Φυσικά και όχι... Μάλλον το κίνητρο είναι η ελπίδα ότι οι προσπάθειες αυτές θα εξαργυρωθούν μετά. Τουλάχιστον οι περισσότεροι σε αυτό βασίζονται. Κάπως έτσι άλλωστε γίνονται ειδικοί σύμβουλοι προέδρων, βουλευτών και υπουργών παιδιά 25 και 30 ετών. Για κάτι τέτοια ελπίζουν και οι φίλοι μου ότι θα τους ανοίξουν οι πόρτες.

Καλή ψήφο, σε όσους ψηφίζουν.