Παρασκευή, Μαΐου 04, 2007

Πρίν ο Ήλιος δύσει...

Βάζοντας μια τάξη στα αρχεία μου ανακάλυψα μια συνέντευξη του Ακριβού Τσολάκη κατά την περίοδο παράδοσης του πορίσματος για το αεροσκάφος της "ΗΛΙΟΣ" που συνετρίβει στο Γραμματικό το 2005. Όπως και όταν την είδα για πρώτη φορά με ανατρίχιασε η στιγμή που μιλούσαν για τον Προδρόμου, τον φροντιστή που βρισκόταν στο πιλοτήριο κατά τις τελευταίες στιγμές της μοιραίας πτήσης.

- Ο Προδρόμου ήταν ζωντανός την ώρα της συντριβής του αεροπλάνου;
- Ναι! πιστεύω πως ναι.
-Οι υπόλοιποι επιβάτες;
-Πιστεύω πως όχι.
Το ύφος του Ακριβού Τσολάκη όταν απαντούσε τα δύο αυτά ερωτήματα της Αιμιλίας Κενεβέζου στο ΡΙΚ, είχε σκοτεινιάσει. Το ίδιο και οι καρδιές όσων παγωμένοι παρακολούθησαν αυτή τη συνέντευξη. Μπορεί να μην ειπώθηκε τίποτα καινούριο, μπορεί ο ελλαδίτης ερευνητής να μην ήθελε να μπεί για κανένα λόγο σε συζήτηση αναφορικά με τα αίτια του αεροπορικού δυστυχήματος του Γραμματικού που συγκλόνισε ολόκληρη την Κύπρο πέρσι το καλοκαίρι για εβδομάδες. Στο ένα λεπτό όμως που διήρκησε ο διάλογος αυτός κάθε ένας μπόρεσε να συλλάβει το δράμα που έζησε ο φροντιστής και οι χειριστές των δύο μαχητικών που ανήμποροι απλά παρακολουθούσαν το τέλος 121 ανθρώπων.

Οι τέσσερις λέξεις όταν ρωτήθηκε για τον Ανδρέα Προδρόμου φαινόταν ότι έκαναν ώρες να βγούν από τα χείλη του. Σχεδόν ψιθυριστά. Μουρμουριστά. Παγωμένος.
Ναι. Ο Προδρόμου ζούσε. . Είναι κάτι που ξέραμε σαν περιστατικό από τις πρώτες στιγμές, από τις μέρες αμέσως μετά το δυστύχημα. Γνωρίζαμε για μια φιγούρα που μπήκε στο πιλοτήριο, που έστειλε σήμα κινδύνου, που αντάλλαξε νοήματα με τους πιλότους των μαχητικών. Μετά μάθαμε ότι μάλλον αυτός ήταν ο ιπτάμενος φροντιστής Ανδρέας Προδρόμου. Την στιγμή που οι υπόλοιποι δεν είχαν τις αισθήσεις τους.

Μέσα στην τραγικότητα του γεγονότος ίσως δεν αποκωδικοποιήσαμε σαφώς αυτή την λεπτομέρεια. Λίγο πριν το τέλος κάποιος μέσα στο αεροσκάφος ήταν εκεί. Ζούσε, αγωνιούσε, προσπαθούσε. Συνειδητοποιείς ότι κάποιος έβλεπε το δράμα να τελειώνει, αλλά δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε για να τελειώσει αίσια. Η σκέψη και μόνο ότι ένας τουλάχιστον ήταν σε θέση να ζει για ένα πεντάλεπτο το μάταιο, με την γνώση ότι όπου νά' ναι σβήνει χωρίς να μπορεί να το αποφύγει είναι ανατριχιαστική. Δυστυχώς για αυτόν και τους άλλους 120 η πορεία προς το τέλος είχε ήδη προδιαγραφεί. Ήταν συγκεκριμένη, και όπως φαίνεται από το πόρισμα των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων, φαίνεται πως σχεδιάστηκε πριν, πολύ πριν το ταξίδι.
Επαναδημοσίευση από editorial - Πριν ο Ήλιος δύσει... (14/10/2006 - grX)
Related Posts with Thumbnails