Φίλοι παλιοί...

Τα τηλέφωνα άρχισαν και πάλι να κτυπούν. Οι γνωστοί - "άγνωστοι αριθμοί" άρχισαν και πάλι να καλούν. Είναι αυτές οι μέρες του χρόνου! Οι φίλοι από το παρελθόν επανέρχονται στην ζωή μας. Ναί μέσα σε αυτές τις μέρες έχουμε εκλογές στον σύνδεσμο Κυπρίων σπουδαστών Πάτρας! Η αλήθεια είναι ότι τέσσερα χρόνια τώρα ως φοιτητής δεν έχω πολυκαταλάβει τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης του συνδέσμου αυτού. Εντάξει, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα βάζει απ' ευθείας πούλμαν Πάτρα - Ελ.Βενιζέλος, αλλά ξέρω 'γώ, αν δεν υπήρχε ο σύλλογος δεν θα βρισκόταν κάποιος άλλος να βάλει;

Κι όμως, κάτι περισσότερο πρέπει να έχει τούτη η κατάσταση... Αλλιώς δεν εξηγείται ο μέγας πόθος των κυπριακών παρατάξεων να καταλάβουν τις θέσεις του συμβουλίου του. Είναι δυνατόν τόσο πολύ κακό για το τίποτα;

Σε αυτό το "πολύ κακό" εντάσσονται και οι "γνωστοί- άγνωστοι" που άρχισαν καλούν. Πίσω από κάθε "άγνωστο αριθμό" ένας παλιός φίλος. Φίλος από κάποιον προηγούμενο Μάη, οπότε και είχαμε μάλλον ξαναμιλήσει, είχαμε διαβεβαιώσει ο ένας τον άλλον ότι είμαστε "καλά ρε, εσύ;", και με είχε, φιλικά πάντα, ενημερώσει ότι έρχονται οι εκλογές. Αναλόγως του μεγέθους της φιλίας υπήρχε και μια παρότρυνση για "υποστήριξη" στην κάλπη, άλλοτε πιο φανερά και άλλοτε υπονοούμενα. Και επειδή ένας φίλος δεν είναι ποτέ αρκετός, μας αναλογεί ένας φίλος από κάθε παράταξη. Ήτοι τρεις με τέσσερις φίλοι, οι οποίοι μετά την κουβέντα στο τηλέφωνο μπορεί να περάσουν και μια βόλτα για μια live κουβέντα.

Τώρα όλη αυτή η ιστορία για τις θέσεις του ΔΣ ενός συλλόγου που κανονίζει λεωφορεία; Φυσικά και όχι... Μάλλον το κίνητρο είναι η ελπίδα ότι οι προσπάθειες αυτές θα εξαργυρωθούν μετά. Τουλάχιστον οι περισσότεροι σε αυτό βασίζονται. Κάπως έτσι άλλωστε γίνονται ειδικοί σύμβουλοι προέδρων, βουλευτών και υπουργών παιδιά 25 και 30 ετών. Για κάτι τέτοια ελπίζουν και οι φίλοι μου ότι θα τους ανοίξουν οι πόρτες.

Καλή ψήφο, σε όσους ψηφίζουν.