Πέμπτη, Δεκεμβρίου 21, 2006

Μα τέλος πάντων, κὐριε ποιός είστε;

Είναι βράδυ, όχι τόσο, αλλά βράδυ. Στο αεροδρόμιο επικρατεί αναβρασμός. Μια κυπριακή πτήση για Λάρνακα... θα αργήσει. Δεν ξἐρουν ακόμα πόσο. Πάντως θα αργήσει. Το αεροπλάνο δεν έχει ακόμα αφιχθεί και η ώρα αναχώρησης απέχει μόλις ένα 10λεπτο. Ο κοντούλης, ολίγον οξύθυμος κύριος νιώθει πιεσμένος. Ζητά υποστήριξη από κάποιον δια τηλεφώνου. Του εξηγεί το τί γίνεται στο αεροδρόμιο. Φαίνεται απεγνωσμένος.

"Τώρα εσύ λες θα αργήσουμε μιάμιση ώρα; Και δεν μπορούσατε να ειδοποιήσετε, λες και δουλειά δεν έχω άλλη από το να περιμένω μια ηλίθια πτήση να φύγει. Καταλαβαίνεις ότι έχω και άλλες δουλειές; Στην Κύπρο ξέρεις δεν πάω για διακοπές, αύριο το απόγευμα έχω γύρισμα." Η κοπελίτσα στο εκδοτήριο, αν και αρχικά λίγο σαστισμένη από την εμφάνιση στο γκισέ της της διασημότητος, βρίσκει ότι της έχει απομείνει από κουράγιο, ορθώνει το ανάστημά της και λέει στον κοντούλη, οξύθυμο, πλην διάσημο κύριο "πιστεύω ότι και οι άλλοι επιβάτες έχουν και δουλειές και θα είχαν και καλύτερα πράγματα να κάνουν, απολογούμαστε για την καθυστέρηση, αλλά αυτή την ώρα δεν μπορώ ειλικρινά να κάνω κάτι περισσότερο." Ο κύριος επιμένει "εγώ όμως σου λέω ότι μπορώ, να κάνω πολλά περισσότερα από αυτό, θα μπορούσατε να ΜΕ ειδοποιούσατε να μην έρθω από τώρα στο αεροδρόμιο, γνωρίζατε ότι πετάω απόψε."

Ο νεαρός, οξύθυμος, πλην διάσημος αοιδός αποχώρησε, και ήταν φανερά εκνευρισμένος. Άλλωστε το είπε και ο ίδιος. Είχε γύρισμα αύριο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails